توضیحات:

امام صادق علیه السلام نقل می کنند که داروی امیرالمومنین علی علیه السلام آویشن بود. و می فرمودند: آویشن در معده، پرزی ایجاد می کند که همچون پرز پارچه ابریشمی است.

شخصی نزد امام رضا علیه السلام از غلبه رطوبت شکایت کرد اما به او دستور دادند آویشن نکوبیده را ناشتا می کند. در روایت آ»ده است: آویشن معده را دباغی می کند و در حدیثی دیگر است: آویشن موجب ایجاد پرز فعال در معده می گردد. در مورد پیامبر صل الله علیه وآله روایت شده است که ایشان نانخواه و آویشن را دعا نمودند و از آن ها نیز استفاده میکردند و هنگامی که ماهی یا غذایی می خوردند که عوارض و مشکلاتی به همراه داشت روی آن آویشن ونمک پاشیده و غذا را با آن آغاز می کردند.
پیامبر صل الله علیه وآله می فرماید: زنیان و آویشن داروی هر دردی است و هیچ چیز به مانند آن ورم و درد و تیرکشیدن و تپش اعضا را درمان نمی کند.

دم کرده آویشن برای سرفه های سخت و برونشیت مفید است. از جوشانده ی گیاه به عنوان ضد سرفه و برای درمان سیاه سرفه مصرف می شود. در فرانشه از دم کرده ده تا بیست گرم گیاه خشک آویشن با یک لیتر آب جوش برای آرام کردن سرفه و سه فنجان در روز استفاده می شود.